• Macius1
    Macius2
    podstawowka metka.fw
    liceum metka.fw
sfera metka.fw
Logo GrupaBury

Z życia przedszkola

Na samym początku zaznaczmy, iż komunikujemy się z dzieckiem od pierwszych chwil jego życia. Słowa zastępują gesty, mimika czy dźwięki np. płacz, krzyk. Staramy się wsłuchiwać w najlżejszy sygnał ze strony maleństwa. Rodzic i dziecko w początkowym okresie życia zrobią wszystko, aby się porozumieć i wzajemnie wysłuchać.

Problemy rodzą się później, gdy mamy wrażenie, iż nasz wspaniały przedszkolak w ogóle nie słucha. Dlatego dzisiaj przedstawiamy kilka wskazówek - „Jak rozmawiać z przedszkolakiem?”:

1. Akceptuj uczucia małego rozmówcy – staraj się wysłuchać, co jest powodem złości, krzyku czy płaczu. Nie neguj. Staraj się znaleźć rozwiązanie np. gdy zielona bluzka jest tego dnia „obrzydliwa” daj szansę na zmianę. Niech dziecko poczuje, że ma prawo do wyboru. Pomóż nazwać uczucia i pokaż, że każde z nich jest ważne i zawsze dziecko ma prawo do ich wyrażania.

2. Wytłumacz a nie nakazuj/zakazuj – opowiedz o konsekwencjach konkretnych działań np. lanie wody podczas mycia zębów zwiększa rachunki, zmniejsza ilość wody na świecie czy skakanie po zabawkach skończy się ich połamaniem, co skutkuje ich wyrzuceniem. Jest to skuteczniejsze i bardziej zrozumiałe dla kilkulatka niż stwierdzenie: „Nie lej wody” czy „Nie wolno skakać po zabawkach”.

3. Opowiedz o swoich uczuciach – jako rodzice również mamy prawo do całej gamy uczuć, lecz musimy umieć o nich mówić. Krzyk czy obrażenie się nie pozwolą nam na komunikację z dzieckiem. Mamy prawo do złości, smutku, dlatego powiedzmy: „jestem zła, bo….”; „jest mi przykro...”, dziecko na pewno chętniej wysłucha naszych słów, gdy mu opowiemy o swoich uczuciach i się do nich przyznamy.

4. Chwal, ale mądrze – chwalenie każdej czynności dziecka, bez patrzenia na nie, bardzo szybko zostanie zauważone przez przedszkolaka. Przestanie sprawiać mu to przyjemność i będzie wiedziało, iż słowa zachwytu rodzica są jedynie wyuczoną formułką. Chwal to, co widzisz, opisz i poproś o opowiedzenie. Dziecko z wielką pasją opowie, co i jak stworzyło/zrobiło i będzie czuło, że naprawdę z rodzicami warto rozmawiać, bo uczestniczą w tym, co lubi.

5. Prawdziwa uwaga – gdy rozmawiasz z dzieckiem, skup się na tym. Nie rób tego mimochodem w trakcie robienia innych rzeczy. Niech rozmowa będzie prawdziwa, składająca się z odpowiedzi i pytań a nie monosylab i przytaknięć. Dziecko zauważy, gdy nie będzie w centrum myśli rodzica i się szybko wycofa. Dlatego, gdy nie mamy czasu porozmawiać powiedzmy to i zaproponujmy, gdy możemy np. wieczorem, po obiedzie, po pracy i zawsze dotrzymujmy słowa.

6. Bezwarunkowa miłość – dziecko musi wiedzieć, że zawsze może przyjść do rodzica i jego problemy zostaną wysłuchane z pełną uwagą. Nigdy nie zostaną zbagatelizowane, wyśmiane czy zlekceważone. Kochane dziecko zawsze będzie szukać rozmowy z rodzicami.

Mamy nadzieję, że te kilka rad pomogą w stworzeniu pięknych relacji opartych na pełnej uczucia komunikacji.

 Ciocia Magda B.

Z życia przedszkola